Terug in Gabon

Na 2 hele drukke, maar hele leuke weken in Nederland stond de wekker weer veel te vroeg voor de reis naar Schiphol. Ik vond Chloé wel een beetje warm toen ik haar uit bed haalde, maar aangezien ik mij ook niet kiplekker voel om 04h00 ’s ochtends ging er nog geen alarmbelletje rinkelen. In de auto daarentegen werd ze steeds suffer, en eenmaal op Schiphol was er nog maar weinig over van de normaal altijd zo opgewekte Chloé. Mijn vader vond het niet verantwoord om terug te vliegen naar Gabon, en na wat zogenaamd overleggen vond ik het dit keer helemaaaal niet erg om zijn wijze raad op te volgen. Gelukkig was Air France flexibel en kon ik tegen de wijzigingskosten mijn ticket omzetten.

Chloé aan de penicilline gezet en mijzelf op de bank voor de televisie geïnstalleerd (daar was ik namelijk nog niet aan toegekomen tijdens de vakantie) en zo leek het allemaal zo slecht nog niet. Gelukkig sloegen de medicijnen goed aan en ging het de volgende dag alweer wat beter met Chloé. Helaas werd ik toen ziek wakker, waardoor we uiteindelijk toch nog tot woensdag in Nederland zijn gebleven.

Aangezien ik er niet overheen zag om weer zo vroeg op te staan (watje inderdaad, ik weet het) en ik dat ook mijn ouders niet nog een keertje wilde aandoen (zo coulant ben ik dan ook weer ;-)), heb ik ons getrakteerd op een veel te dure overnachting in het Sheraton in Parijs. Dat betekende op een christelijk tijd opstaan, lekker rustig aan doen en net voor de file naar Schiphol. Bijkomend voordeel was dat de kans dat ik zo mijn aansluiting zou missen naar Gabon ook heel klein werd (voor het gemak ging ik er maar van uit dat ik mij niet zou verslapen in zo’n geweldig 5-sterren bed) en mijn bagage met een beetje geluk met dezelfde vlucht in Libreville zou aankomen. We hebben ons gepoedeld in de badkamer en roomservice besteld (2 ienemienie zalmspiesjes voor een luttele 30 euro – en ik maar denken dat Libreville duur was!). De volgende morgen ruim op tijd richting gate, waar jawel, we er niet door mochten wegens een verdwaalde tas zonder eigenaar. Ik zag al nog een nachtje Parijs airport opdoemen (en niet in het Sheraton, maar het Ibis uiteraard), maar gelukkig werd de blokkade uiteindelijk opgeheven en kon ik sprintend mijn vliegtuig halen.

De vlucht ging voorspoedig en ook in Libreville werd ik met open armen ontvangen (van te voren een visum regelen en een half-Gabonese baby op je arm doen wonderen..!). Ik hoefde niet lang te wachten op een vlucht naar Port Gentil en ook deze verliep rustig. In Port Gentil sliepen we in het Hotel de l’Aeroport, voor Port Gentilese begrippen niet eens slecht, maar het was toch even doorbijten om na de weldaad van het Sheraton weer tussen iemands anders schaamhaar te douchen . Maar de meiden in het restaurant waren vriendelijk en het eten lekker. En het was weer zo opvallend dat iedereen zich over Chloé ontfermt: jong, oud, man, vrouw, iedereen pakt haar op en speelt met haar zodat ik even rustig kan eten of naar de wc kan. De volgende ochtend hoorde ik dat de vlucht naar Iguela pas op zondag zou gaan, dus wij moesten ons 2,5 dag in onze hotelkamer vermaken. Uiteindelijk ging de tijd best snel en was het heel leuk om nog even wat Chloé and me quality time te hebben.

Patrick was heel blij om ons weer te zien en inmiddels zijn we geïnstalleerd. Het is wel lastig om mijn draai te vinden, want zoals altijd bij dit bedrijf heb je na de vakantie weer een hele andere functie dan voordat je vertrok. Verder is het natuurlijk groot nieuws dat president Bongo afgelopen week in een ziekenhuis in Spanje is overleden. Het is de vraag wat er nu gaat gebeuren en hoe de opkomende verkiezingen gaan verlopen. Vooralsnog is het in ieder geval rustig en merken we er nog niet zoveel van. Het is wel een raar idee dat de meeste Gabonezen Gabon niet zonder president Bongo hebben gekend, hij was tenslotte al staatshoofd vanaf 1967! Nu neemt de president van de Senaat tijdelijk zijn functie over, en jawel, Gabon is Nederland ver vooruit: dit is (niet schrikken!) een VROUW :).

En last but not least: met de baby in de maak lijkt het allemaal goed te gaan. Ik ben inmiddels 18 weken zwanger en mijn buik begint al aardig uit te zetten. Eén van de housekeeping dames zat met een priemende vinger richting buik te wijzen en vroeg: “wat is dat?” Ik nog heel onschuldig: “wat bedoel je?” “ Volgens mij is er een broertje of zusje voor Chloé op komst…”. Dus inderdaad, het valt niet meer te verbergen. Het geslacht is nog steeds niet helemaal duidelijk, het staat nu 2 (jongetjes) tegen 1 (meisje). Dus we wachten af, en wie weet, blijft het wel een verrassing tot de geboorte!