Nieuws (finally!)

Het was weer een periode van eersten. Zo ben ik voorzichtig begonnen met hardlopen (en ook al weer wat minder voorzichtig aan het afbouwen helaas…) en staat de teller, jawel, op inmiddels wel 3 keer een rondje aeroport (over een periode van 2 maanden, ahum). En wat minder sportief, maar ook een grote stap voor de mensheid: ik ben weer eens heel dronken geworden op een feestje. Nu was dat niet zo heel erg moeilijk, want na zo’n 18 maanden geheelonthouding hakte de alcohol er snel in. Het broertje van Patrick paste op Chloé. Dat vindt hij helemaal geen straf, want dan kan hij voetbal kijken op televisie. Toen we weggingen sliep Chloé al, maar toen we rond een uur of 3 thuiskwamen vonden we ze samen op de bank. Uiteraard wilde ze daarna niet meer slapen, waardoor ik in mijn benevelde toestand een uur boven haar bed heb gehangen. De volgende morgen werd ze als gewoonlijk om 06h30 wakker, dus de rest van de dag voelde ik me niet zo heel lekker……:).

Chloé wordt een bijdehante tante. Als ik “klap ’s in je handjes blij blij blij” zing, begint ze ook heel blij in haar handjes te klappen. Verder gaat ze steeds sneller kruipen (en zeker als ze ergens heen wil waar ze niet mag komen, de keuken bijvoorbeeld, en ze ziet dat wij dat in de gaten krijgen, gaat ze nog eventjes een versnelling hoger). Haar eerste tandje is inmiddels aan het doorkomen. Gelukkig maar, want ik begon mij al zorgen te maken of ze misschien de rest van haar leven pap moest blijven eten…. Ook trekt mevrouw trekt zich inmiddels op tot staan! Favoriet in bed, en daarna is ze zo opgewonden dat het haar weer is gelukt dat ze ook niet meer wil slapen. En last but not least: ze heeft al een paar keer papa gemompeld en het 2 keer luid en duidelijk gezegd!

Ook privé is er veel gebeurd. Patrick is begonnen met zijn nieuwe baan. Marc en Stijn huren de bar op het vliegveld en Patrick runt die nu. Echter, er is een kans dat dit tijdelijk is, aangezien wij misschien binnen de organisatie wat anders gaan doen. Het staat allemaal nog op losse schroeven, maar er zodra er iets meer zeker is dan laat ik het natuurlijk weten!

Mijn beste vriendinnetje hier heeft het uitgemaakt met haar vriend. Ze had ook geen huis meer, dus ze heeft afgelopen 2 weken bij ons geslapen. Ik voelde mij bijna het hoofd van een Gabonese familie: ik elke ochtend braaf naar mijn werk en liet dan Camille, Patrick (voordat hij de baan had), Patrick’s broertje, een vriend van Patrick’s broertje, de nieuwe vriend van Camille (jaja, het gaat snel :)), de oppas en Chloé languit voor de televisie achter, om ze een paar uur later in precies dezelfde houding weer terug te vinden. Lang leve het Gabonese leven! Ik moet zeggen, nu de rust weer is weergekeerd, vind ik het een beetje te stil in huis….

En tot slot nog een kijkje in de Gabonese cultuur. De Gabonezen hebben andere normen en waarden dan wij met betrekking tot hygiëne. Ik denk dat je in elke vreemde cultuur tegen verschillen aanloopt, maar in de praktijk komt het er in ieder geval op neer dat je soms op onverwachte momenten op je plaats wordt gezet. Ik vind dat de Gabonese kinderen veel minder schoon worden gehouden dan de Nederlandse. Zo waren we pas in een heel vies straatje. Ik zou daar zelfs niet op mijn schoenen door willen lopen, maar de kinderen liepen vrolijk op blote voeten of vergane slippertjes door de troep en afval. Met een grote lollie in de mond (mocht ik toch echt niet toen ik 2 was) en snottebellen in hun neus. Dus toen ik pas naar de kliniek ging om Chloé te laten wegen, twijfelde ik of ik Chloé’s t-shirtje moest verschonen (je wordt ernstig met je neus op de feiten gedrukt als je baby gaat kruipen, aangezien je vloer toch niet zo schoon blijkt te zijn als je altijd dacht…). Anyway, ik dacht: Laurien, stel je niet aan, denk aan wat het consultatiebureau in NL heeft gezegd (in het Westen voeren we de hygiëne té ver door) en pas je aan. Dus ik wilde heldhaftig een beetje vieze Chloé in de Maxi Cosi leggen, toen de oppas mij op mijn vingers tikte: “je moet Chloé wel een schoon shirtje aantrekken hoor. De mensen praten! Zeker als het een blanke moeder met een vies kind betreft…!”

Ander voorbeeld: Patrick, Chloé en ik gingen pas uit eten in een lokaal restaurantje. Naast mij zat een Gabonees die opeens naar ons begon te wijzen. Aangezien hij zijn mond vol had, werd ons eerst niet precies duidelijk wat hij van onze tafel wilde: de maggi? Nee? De mayonaise dan? Ook niet. Toen hij eenmaal zijn eten had doorgeslikt attendeerde hij ons er op dat we de maxi cosi niet op de grond moesten zetten in verband met macrobioten of weet ik welk moeilijk woord hij gebruikte (voor de duidelijkheid: Chloé zat op dat moment gewoon bij mij op schoot). Dus Patrick zette de Maxi Cosi braaf op de stoel naast hem. Probleem was dat ik Chloé dus ook tijdens het eten op mijn schoot moest blijven houden, want ik wilde haar niet op een stoel in de Maxi Cosi neer zetten (dat vind ik namelijk gevaarlijk), maar ik was wel heel overduidelijk tegen de beste bedoelingen/adviezen van die meneer ingegaan als ik haar op de grond had neergezet….