Zomaar wat anekdotes

Gabon is meestal warm, soms nat (maar dan ook gelijk goed nat), vaak stressen, soms saai, soms tenenkrommend irritant, soms spannend, vaak hartverwarmend en vaak ook lachwekkend. Daarom zomaar een anekdote (de site moet toch gevuld worden!). Er volgen er vast en zeker meer!

Marc, Stijn en ik worden in Port Gentil gezien als een soort drie-eenheid. Zeker toen we nog met z’n drieën in één huis woonden, deden we alles samen. Samen naar het werk, samen boodschappen doen, samen uit eten, samen hard lopen, samen stappen etc etc. Dit zorgde uiteraard voor de nodige verwarring. Ging ze nou met die lange donkere of die korte blonde…?. Steevast werd er ook gevraagd aan de overige twee als Marc, Stijn, of ik ontbrak waar nummer drie was. Op vakantie soms, of ziek of, nee, dat kan toch bijna niet: gewoon even thuis gebleven…?

Nu werd de zaak er niet duidelijker op toen Naud zich aansloot (Naud heeft hier in het begin van dit jaar een aantal maanden gewerkt) en ik een dikke buik kreeg. Three men and 1 pregnant woman; dat roept vragen op. Zeker omdat ook Patrick soms even langs kwam. Waarschijnlijk zijn er in Port Gentil heel wat weddenschappen afgesloten over de kleur van de baby.

En nu is Chloé er. Een heel mooi koffiekleurig kindje! Dit levert ook vaak grappige situaties op. Als ik met Stijn of met Marc en Chloé ga eten (+ indrukwekkende baby-uitzet) zien mensen ons waarschijnlijk als een heel happy jong koppel. Dus vol enthousiasme duiken ze de maxi cosi in om de baby te bewonderen… om een seconde later weer terug te deinzen en met een verwarde blik te mompelen: beau bébé…. En dan zie je ze denken: ofwel die vader is goed belazerd en hij heeft het geaccepteerd, het watje, of die vader is goed belazerd en hij heeft het zelf nog steeds niet door, de sukkel… haha!